Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster? Quid de Platone aut de Democrito loquar? Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas?
Ita ne hoc quidem modo paria peccata sunt. Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere. Duo Reges: constructio interrete. Aperiendum est igitur, quid sit voluptas; Quorum sine causa fieri nihil putandum est. Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior. Non quaero, quid dicat, sed quid convenienter possit rationi et sententiae suae dicere. Quae similitudo in genere etiam humano apparet.
Sed utrum hortandus es nobis, Luci, inquit, an etiam tua sponte propensus es? Aut unde est hoc contritum vetustate proverbium: quicum in tenebris? Gracchum patrem non beatiorem fuisse quam fillum, cum alter stabilire rem publicam studuerit, alter evertere. Quo plebiscito decreta a senatu est consuli quaestio Cn. Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali. Nam si amitti vita beata potest, beata esse non potest.
Proclivi currit oratio. Cetera illa adhibebat, quibus demptis negat se Epicurus intellegere quid sit bonum. Iam doloris medicamenta illa Epicurea tamquam de narthecio proment: Si gravis, brevis; Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. Hoc enim constituto in philosophia constituta sunt omnia. Aliam vero vim voluptatis esse, aliam nihil dolendi, nisi valde pertinax fueris, concedas necesse est. Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Illud urgueam, non intellegere eum quid sibi dicendum sit, cum dolorem summum malum esse dixerit. Fatebuntur Stoici haec omnia dicta esse praeclare, neque eam causam Zenoni desciscendi fuisse. Bork
Ergo, si semel tristior effectus est, hilara vita amissa est? Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant. Scio enim esse quosdam, qui quavis lingua philosophari possint; Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles? Non enim iam stirpis bonum quaeret, sed animalis. Haeret in salebra.
Quid affers, cur Thorius, cur Caius Postumius, cur omnium horum magister, Orata, non iucundissime vixerit? Sint ista Graecorum; Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus. Non enim quaero quid verum, sed quid cuique dicendum sit.
Tollenda est atque extrahenda radicitus. Restinguet citius, si ardentem acceperit. Si autem id non concedatur, non continuo vita beata tollitur. Cupit enim dícere nihil posse ad beatam vitam deesse sapienti. Sed ego in hoc resisto; Dicet pro me ipsa virtus nec dubitabit isti vestro beato M. Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. Sed haec in pueris; Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere. Fatebuntur Stoici haec omnia dicta esse praeclare, neque eam causam Zenoni desciscendi fuisse.
Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? Ratio quidem vestra sic cogit. Quacumque enim ingredimur, in aliqua historia vestigium ponimus. Vadem te ad mortem tyranno dabis pro amico, ut Pythagoreus ille Siculo fecit tyranno? Varietates autem iniurasque fortunae facile veteres philosophorum praeceptis instituta vita superabat. Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis? Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri. Portenta haec esse dicit, neque ea ratione ullo modo posse vivi; Consequentia exquirere, quoad sit id, quod volumus, effectum. Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt.